Ծնվել եմ 1979 թվականին Իրանում, Հայ ներգաղթած ընտանիքում:

Մանկության ժամանակ պարել եմ բալետ ու Հայկական դասական պարեր Իրանի Կոմիտասի մշակութային կենտրոնում; նաեվ թատրոնի եւ կատարողական արվեստի անդամ եմ եղել Կոմիտաս կենտրոնում:

Միջնակարգ ուղեկցելով, սկսեցի ուսումնասիրել նոր մեդիայի գեղարվեստական ​​բացի պարի եւ թատրոնի սարքավորումները, որը ինձ տվեց հնարավորություն որպեսզի կարողանալ տեսնել մանրամասները, ինչպես նաեւ մի մեծ ֆրանսիացի ռեժիսոր Էրիկ Ռօմեր հայտարարել է, "ֆիլմերը տեսնել են ուսուցանում մեզ»:

Համաձայն ֆիլմի ասպարեզի երումով եւ ըստ իմ նախահայր կինոարվեստի մոտեցումով, հաճախեցի Սուռէ կինոարվեստ դպրոցը 1998 թվականին:

Մեկ տարի անց կինոդպրոց մտնելուց, այցելեցի Հայաստան նկարահանել կարճամետրաժ փորձարարական ֆիլմի նպատակով: Ընկերներ-ը իմ առաջին անհատական ​​ փորձարությանն էր դեպի կինոռեժիսուրայի առումով:

Երբ ետ վերադարձա Հայաստանից, առիթ ձեռք բերեցի աշխատել որպես վավերագրական ռեժիսոր հեռուստատեսում: Այդ ընթացքում մի շարք կարճ վավերագրական ֆիլմեր պատրաստեցի Իրանի մտավորականների մասին տարբեր ոլորտներում:

Շնորհիվ ուժեղ Հայ մշակութային հետաքրքրության եւ ծանոթության, կազմակերպեցի կինոռեժիսուրայի ծրագիր երեխաների համար որոնք Կոմիտասի կենտրոնի ամենա երիտասարդ անդամներ էին: Սա իմ առաջին ուսումնական պրակտիկան անվանվեց որն առաջնորդեց հասկանալ, թե երեխաները տասներկուսից տասնութ ինչ են փնտրում:

Նախքան ավարտել Սուռէ կինոարվեստ դպրոցը, ես կրեցի փորձառություններ պայմանական կինոարտադրության մեթոդներ, աշխատ ելով որպես ռեժիսորի օգնական մի շարք հիմնական ֆիլմի նախագծերում: Վերջնականապես ռեժիսորական դասընթաց ը ավարտեցի 2004 թվականին գերազանցներով , ձեւավորելով իմ հետաքրքրությունը պատմություն պատմել վավերագրական ոճիում: Երկու տարի պրոֆեսիոնալ կինոարտադրության հիմնական համակարգում աշխատելուց հետո, զգացի որ մի բան պակասում է; ուստի, որոշեցի մտնել ավելի խորը կինոթատրոնի աշխարհ:

Ես հաճախեցի Թեհրանի համալսարանը , 2005 թվականին, Իրանի ամենահեղինակավոր համալսարանը, ֆիլմի ասպարեզում ստացեա ամբողջական կրթաթոշակ: Ես սկսեցի վերլուծել տեխնիկական դիտարկումները, որոնք նախկինում ստացել էի `կինոյի դպրոցում: Իմ MA թեզի հիմնական թեման վերլուծական եւ ապացուցող հետազոտ Սամվել Խաչիկյանի, Հայ ներգաղթած ընտանիքի զավակ, մասին էր, մի ազդեցիկ կերպարանք հանրակրթական կինոյում: Սակայն ինձ բազմաթիվ խոչընդոտներ դեմ գտեցի: Հետագա հանձնաժողովի երկարատեւ պայքարի եւ քննարկման հետ, համալսարանի կոմիտեն հաստատեց իմ թեզը: Հուլիս 19, 2008 թվականին պաշտպանեցիվերջնական նախագիծը ու ստացա մեր բաժնի ամենաբարձր թվանշանը մագիստրատուրայի աստիճանի համար: Դրանից հետո, Հուլիսի 21 - ին, 2008 թվականին թողեցի Իրանը ու բնակվեցի Ամերիկաում:

«Ես երազանք ունեմ»: Ես իմ ժողովրդի ներկայացուցիչն եմ ու մի առաքելություն ունեմ, ներկայացնել իրենց կինոարվեստի հայեցակարգերը աշխարհին: Աշնան 2011-ին ցուցակագրվել եմ Կոլումբիայի համալսարանում ու հավատում եմ որ ֆիլմի ուսումնասիրությունների ծրագիրը Կոլումբիայի համալսարանի արվեստի դպրոցում կթույլատրի ինձ բերել փոփոխություններ ու նորարարական մոտեցումներ Հայկական կինոյի ասպարեզում: