Անհրաժեշտ է ավելի լայն մտածել` անձնական շահերից դուրս, և ռազմավարություն մշակել` միասնական նպատակը վերածելով համատեղ տեսլականի:
“Հաջողությունը երբեք անհատական չէ. այն համայնքային է”:“Լույսը” ոչ միայն կրթաթոշակներ է շնորհում, այլև ու հատկապես մեթոդաբանություն է մշակում` լավագույն փորձն ու հմտությունները իրական խնդիրներ լուծելու համար կիրառելու նպատակով:
Համայնքի հետ միասին մտածելն ու աշխատելը կենսական են այնտեղ, ուր ծառայում են մեր ուսանողները: Սա համալիր մոտեցում է, որի կայացման համար նոր մտածելակերպ և աշխատելաոճ է պահանջվում, ինչն էլ նոր գիտություն է ձևավորում`
ՀԱՄԱԳՈՐԾԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆ:
“Լույսի” կրթաթոշակառուները ներդնում են իրենց գիտելիքը` համատեղ նախագծեր մշակելով Հայաստանի համայնքների համար:
Գյուղական տեղանքներում աշխատելիս ուսանողները վերաբացահայտում են աշխատավորի արժանապատվությունը, վաստակում են համայանքի հարգանքը ու միասին հաղթահարում մարտահրավերները:
Երբ ուսանողները հասնում են իրենց` թեկուզ փոքր նպատակին, հասկանում են, որ իրենց ձեռքբերումը մեծ աշխատանքի սկիզբն է միայն: Այս կերպ ձևավորված անհատական և համընդհանուր աշխատանքների շղթան ամուր, ստեղծագործ և զարգացող հասարակություն է հյուսում:
Հասարակության բոլոր անդամները միասին աշխատում են և´ տեղական, և´ համաշխարհային մակարդակով: Դա ապահովում է գաղափարների ու փորձի “խաչաձև փոշոտում”, ու դա արտացոլված է Հայաստանի համար “Լույսի” ուսանողների մշակած նախագծերում:
Առաջիկա ամսվա ընթացքում մենք կհրապարակենք մի շարք հոդվածներ, որոնք կներկայացնեն համայնքներում իրագործված “Լույսի” աշխատանքները և ամփոփված են հետևյալ նյութում: