Հայաստանը չմարող լեգենդների ու ապշեցնող իրականության գունեղ կտավ է:
Առօրյա հոգսերից կորացած մեր տատիկների ու պապիկների աչքերում ապրում են անհավատալի ու անմեկնելի դրվագներ ու կերպարներ: Նրանց ձայնի մեջ անցած ճանապարհ կա, որ հիացնում է, հուզում, սովորեցնում և ապրեցնում:
Այդ հարստությունը շերտ առ շերտ բացահայտում են "Լույսի" երիտասարդները, ովքեր աշխատում են Հայաստանի տարբեր մարզերում:
Անցյալի ու ներկայի չքնաղ պատառիկները զգուշորեն հավաքում և "Գյուղի բանահյուսությունը" խորագիրը կրող այս էջում մեզ են ներկայացնում Լիլիթ Պետրոսյանն ու Նարե Սահակյանը:

Լիլիթ Պետրոսյանի ռեպորտաժը Վասիկ Ավետիսյան, Գավառ քաղաքի հացառատ թաղամաս Գյուղում անցակցրած 86 տարի, որոնք, չնայած բոլոր դժվարություններին, շատ լուսավոր են նրա աչքերում….

Նարե Սահակյանի ռեպորտաժը Ժենյա տատը պատմում է գաղթի ճանապարհն անցած իր ծնողների, իր ու իր որդիների մասին: Ցավի խոր գիտակցումն ու կյանքի հանդեպ հավատը արցունքվել են նրա թաց աչքերում: