“Ժողովրդական երգն ու պարն ազգի ինքնության արտացոլանքն են, ազգի անձնագիրը` հավասարազոր հայոց լեզվին և հայոց այբուբենին”:
Գագիկ Գինոսյան,
ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ
Պատկերացրեք մի պահ, որ մոտ երկու հարյուր հոգի «Հեյ-հեյ» է կանչում և ոտքերով խփում գետնին: «Լույսի» Արցախի թիմն այդ երկու հարյուրի շարքում էր: «Լույս» հիմնադրամի «Զարգացնենք Հայաստանը» ծրագրի (ԶՀԾ) Արցախի թիմը արցախցիների հետ միասին պարում էր հայկական ազգագրական պար` Թամզարա: Թիմի համար ազգագրական պար սովորելը առաջնային էր համայնքում աշխատելու հենց առաջին օրվանից: Առաջին փորձերը սեփական ուժերով էին կատարում` ապավինելով իրենց պարային գիտելիքներին:
ԼՂՀ Մշակույթի և երիտասարդության հարցերի նախարար Նարինե Աղաբալյանի հետ հանդիպման արդյունքում թիմին միացավ պրոֆեսիոնալ պարուսույց: «Կարին» ազգագրական պարի համույթի նախկին պարուհի Ծովինար Ավետիսյանը (վերադարձել է Արցախ` աշխատելու և պարը զարգացնելու) Արցախի թիմի հետ կազմակերպեց ֆլեշ-մոբ:
Մինչև պարն սկսելը, ներկայացվում էր պարի իմաստը, խորհուրդը, շարժումների ճիշտ ձևը: Պուրակում տեղ չկար. բոլորին «վարակել էր» զուռնա-դհոլի և միասնականության խանդավառությունը: Պարը համընդանուր լեզու է:
Խաղաղության ամեն վայրկանը քաջ գիտակցող հայը պարում է իր հավերժության պարերը:
Արդյունքը`